By “GEÇİT VERMEDİK”
“Biz Seyyid onbaşıydık Musa çavuştuk
Yedi düveli boğduk Çanakkale’de Candan geçtik, geçit vermedik
Bin selam gönderdik Yemen çöllerine Güllerle akışlarımızdan.”
Şairimiz Hasan AKAR (Tokatlı), bir şiirinde Çanakkale savaşlarını böyle anlatıyor.
Çanakkale savaşları, emperyalizmin ilk yenilgisidir.
Osmanlı Devleti’nin son iki yüzyılı, içine düştüğü çıkmazdan sıyrılmak amacıyla sürdürülen arayışlarla geçti. 19. YY’ın son çeyreğinde Osmanlı maliyesi iflas geçti. Osmanlı, yarı sömürge haline dönüştü. Sanayi devrimini yapmış Batı’nın emperyalist devletlerinden her biri Osmanlı’dan bir pay kapmak emelindeydi.
Önce denizden (18 MART 1915), sonra karadan Çanakkale’yi, Marmara’yı geçip İstanbul’u ele geçirmeyi hedeflediler. Denizden geçemeyince bu kez karadan (Gelibolu) zorladılar. Başaramadılar. Kahraman Mehmetçiğin iman dolu göğsüne ve Anafartalar kahramanı Mustafa Kemal’in çelik iradeli askeri dehasına çarpmışlardı.
Ne hazin tecellidir ki, 1915’de Çanakkale’yi geçemeyen emperyalist güçler, Osmanlı’nın müttefiki Almanya ve Avusturya’nın mağlup olmasının ardından yenilgiyi kabul ederek 30 Ekim 1918’de Mondros Mütarekesi’ni imza etmesinden sonra 16 Mart 1919’da bir turist kafilesi gibi zırhlı donanma ve çıkarma gemileriyle gelerek, toplarını Topkapı Sarayı’na çevirip İstanbul Boğazı’nda demir attılar.
Peki ama, Çanakkale’deki bütün o şanlı direniş ve kahramanlık, 250 bin şehid ve gazi boşuna mıydı? Hayır!
Düşman gemileri, Mondos Mütarekesi şartlarına göre, İstanbul limanına demir attığı sırada bu manzarayı gören Mustafa Kemal Paşa, yanındaki birkaç arkadaşına aynen şöyle demişti;
“-Geldikleri gibi gedecekler!”
İşte her şey, iman şeref, haysiyet ve zafer bu dört sihirli kelimede gizliydi…
18 MART TOKAT GAZETESİ
