By 28 NİSAN VE 1 MAYIS (5)
Sözde devrimciliği ve ilericiliği kendi tekelinde tutup Atatürkçülüğü de kimselere bırakmadan Kemalist ve ümanist geçinenlerin; milletin sağduyusuna saldırmaları zorla yarattıkları ideolojik putlara boyun eğdirme çabaları, faşizmin ve şovenizmin ta kendisidir aslında. Komünizmi veya sosyalizmi, faşizmin zıttı gibi gösterme numarası sökmüyor artık! Her iki “izm”in de kökeni birdir ve metodları aynıdır. Üstelik ortalıkta faşizm diye bir şey de yok. Türkiye tarihinde ne faşist bir devir, ne böyle bir akım, ne de böyle bir parti var… Çağdaş dünyada “izm”lere yer yok bugün.
Bugün çağdaşlık demek; eski ile yeninin geçmiş ile geleceğin sentezi demek… Ulusal kültürlerden vazgeçmeden evrensellik çizgisine ulaşmak demek. “Tek yol devrim!” ise, tek yol “haraç” demek. 28 Nisan’lar 1 Mayıs’lar birer zorbalık bahanesi. Kolaylık ve beleşçiliktir.
“Tek yol devrim” sloganıyla üniversite rektörlük binasını işgal ederek yakıp yıkmak, oradaki tarihi eşyaları kırıp dökmek, tam manasıyla gericiliktir, bağnazlıktır, ilkelliktir. Bu hadise, bir insanlık suçudur. Bu suçun failleri hapishaneye değil, öncelikle hastaneye götürülüp ruhsal tedaviye tabi tutmalıdır.
“1 Mayıs” bayramı olmasın mı? Niye olmasın olsun tabii… Ancak, bayram gibi bayram olsun… Kırıp dökmeden, kardeşçe ve insan gibi kutlansın.
İşçilerimiz, gençlerimiz toplantı ve yürüyüş yapmasınlar mı? Elbette yapsınlar… Seslerini duyurmasınlar mı? Elbette duyursunlar… Ama uygarca, ama insanca yapsınlar ve duyursunlar…
Unutmayalım ki Türkiye’miz, totaliter rejimle değil, demokrasi ile yönetiliyor.
Sesimizi duyurmazsak, tartışmazsak, tepki göstermezsek ve gerektiğinde özeleştiri, nefis muhasebesi yapmazsak; doğruları ve yanlışları nasıl bulabiliriz? Yapılan yanlışlıklardan ders almazsak, çağdaş uygarlık düzeyindeki yerimizi nasıl alabiliriz?
11 MAYIS – SESİMİZ GAZETESİ
