By İRTİCA (8)
1950’li yıllara gelindiğinde; 27 yıl süren CHP iktidarı sona ermiş, DP iktidarı başlamıştı. İktidar ve muhalefet olarak bol kepçe demokrasi nutukları atılıyordu. Aslında kurumlaşmış ve özümsenmiş bir demokrasi yoktu ortada. Şundan belli ki; demokrasiye ‘demirkırasi’, Demokratik Parti’ye de Demirkırat Partisi’ diyorduk. DP’nin amblemi de ‘Kır at’ sembolü idi.
Çok partili siyaset, her nasılsa bize pek yaramadı. Oportünist (eyyamcı) ve popülist (halk dal kavuğu) sloganların geçer akçe olduğu, rakip parti liderlerinin kıyasıya söz düellosu yaptıkları, hırçın siyasi rekabetin yaşandığı bir dönemdi o devir.
Laik devlet/laik siyaset anlayışından da ufak ufak ödünler verilmeye başlanmıştı.
Bir gün Meclis’teki kürsüden milletvekillerine hitap eden Başbakan Adnan Menderes, ‘Siz isterseniz hilafeti bile geri getirebilirsiniz!’ diyerek, Meclis’teki çoğunluk iradesinin sınırsız bir gücü olduğu vehmiyle siyasete din unsurunu da sokmuş oluyordu. Bu arada yavaş yavaş dini cemaat, dergâh ve tarikatlar da yeni baştan boy gösteriyor, bilhassa doğu ve güneydoğu da bir takım tarikat şeyhlerinin siyasi nüfuz sahibi olmalarından söz ediliyordu. Hatta, Başbakan Menderes’in bir doğu gezisinde, genel seçim öncesi bir tarikat şeyhini ziyaret edip ellerini öptüğü de o zamanki gazete haberlerinde geçmiştir.
Yine o dönemde ‘Ticanilik’ diye bir tarikat ortaya çıktı. Ticaniler yer yer Atatürk heykellerine çekiçle saldırıyordu. Bu meczupların nerden, nasıl türediği anlaşılamadı. Tarikatın lideri olan Kemal Pilavoğlu ve bazı müritleri muhakeme edilip hapis cezalarına çarptırıldılar. Marjinal gruplar halinde bir takım dini cemaatler ve dergâhlar da faaliyet gösteriyordu. İnsanların imanları kurtarılıp, sel gibi cehenneme akmaları önlenmiş olacaktı.
Her ne kadar insanların imanlarının kurtulup kurtulamadığı belli olmadıysa da, bir türlü rotasını çizemediğimiz ‘demokrasi gemisi’ 27 MAYIS 1960’da karaya oturdu. Bir süre ara rejim ve ardından yeni bir demokrasi denemesi…
Devam edecek. Hoşça kalın…
5 NİSAN – TOKAT GAZETESİ
