BELENE! (1)

BELENE! (1)

Dünya batıyor muydu ne?
Ekrandan odaya kara bir duman gibi
Doluverdi birden terör…
Dondu elleri çocukların.
Bir film gibi, ama
Acılı bir gerçek yaşanır
Söner ışıklar, kapanır pencere.
Sen, zulüm ve işkence!
Sen BELENE!

Birinci perde – ikinci perde…
Bu gidişi durdurmaya.
Şu anda ne haliniz var ki,
Sözünüzü geçirmeye,
O yabancıl güçlere?
Tanklar ve dikenli teller,
Karışır gözyaşına…

Hiçbir inancın olmadığı an,
Kargaşalıkta yaşanan,
Sömürünün son aşaması:
Cellat ve kurban
Zalimin elinde,
Şeytanın emrinde BELENE!

İkiye bölünmüş!
Üçe- beşe bölünmüş!
Can-can,
Ana-oğul,
Karı-koca,
Kız-kızan
Kurtuluş imkansız gözükür:
Özgürlük çok yüksek bir bedelle,
En tepede…
Yakındır hesap:
Dürülür defterin.
Bekle BELENE!

22 HAZİRAN – SESİMİZ GAZETESİ