By DÜNYAYA YENİ BİR PENCERE AÇMAK VE “OZAN” KERİMOĞLU
Bir yandan sözde bir “değişim-dönüşüm” dayatmasını meşru göstermek ya da “hazmettirmek” gibi bir gayretkeşliğin eseri olan gündem karmaşasını doğal bir oluşum havasına sokmak, öte yandan bu karmaşaya paralel faşizan uygulamaları tarihsel gerçekliğin genetik şifreleriyle oynamak için kullanmak; tek tek bireyleri ve koca bir toplumu bir noktaya ya da bir durağa kadar oyalayabilir belki. Ancak, gitgide öyle bir durağa varılır ki, artık o dayatılan karmaşık gündemleri ne birey ne de toplum taşıyamaz hale gelir.
İşte o zaman; olan bitene bir anlam veremeyen her birey, aptal yerine konulmak istemeyen, zorbalığı reddeden her düşünen insan ve huzuru kaçan, gününü ve geleceğini tehdit altında gören, sorunlara gerçekçi çözümler isteyen toplum; soluk alabileceği çıkış yollarını arar, kendi gündemini yapar ve dünyaya yeni bir pencere açar.
Dünyaya yeni pencerelerin açılması gerektiği zamanlarda şairlerin, ozanların özel bir yeri ve konumu vardır. Böylesi zamanda bireye ve topluma gönül penceresini açan ya da sizin açtığınız pencereden size seslenmek isteyen bir şairimiz de ozan KERİMOĞLU’dur. Asıl adı Mustafa Erol olan KERİMOĞLU, Tokat’ın Akbelen (eski adı Bizeri) köyünde doğup büyümüş, çocukluk ve gençlik çağında yıllarca çobanlık yapmış, 1973’de işçi olarak Almanya’ya gidip 11 yıl orada çalıştıktan sonra memleketine dönmüş, çeşitli ticari işlere girip çıkmış, şimdilerde ise köşesine çekilmiş bir ozanımızdır.
Tokatlı “halk şairi” KERİMOĞLU, 40 yıllık şiir birikimini son üç yıl içinde üç tane kitapta topladı. Kültür Ajans yayınlarında çıkan son kitabının adı: “MESTANE GÖZLER”. Bu kitapta hayatta hay li çile çekmiş, feleğin çemberinden geçmiş bir şairin aşka, sevdaya, hasrete, tabiata, adalete, hayata ve ahirete dair 113 tane şiiri vardır. Örneğin, hayatta olup bitenlere KERİMOĞLU da şaşıyor ve “Akıl Erdiremedim” adlı şiiriyle dünyaya felsefi anlamda yeni bir pencere açıyor:
(Şiirin ilk ve son “dörtlük”leridir.)
“İmtihana şu aleme gelmişim Ben bu sırra akıl erdiremedim Gâhi ağlamışım gâhi gülmüşüm Ben bu sırra akıl erdiremedim”
“Kerimoğlu var mı gelecek bilen Her daim ağlayan her daim gülen Ne gitmem diyen var ne geri gelen Ben bu sırra akıl erdiremedim”
15 OCAK TOKAT HABER GAZETESİ
